रसुवागढीको नाकाबाट फर्किदा त्यो पैदल यात्राको बाटो क्षत बिक्षत भएर पहिरो गएको रहेछ । स्याफ्रुबाट १६ कि मी को पैदल मार्गमा पनि फर्किन गारो भयो । यस्तो लागो कि, कतै नदीको किनारमा नै फसिएन ?चिन भारत जोडने सबैभन्दा छोटो बहुप्रतिक्षित यो मार्ग खुल्ने हल्लाले अब २ बर्षको डेटलाईन तोकेको छ। हेरु, चिनले त नाका क्षेत्रमा केरुङबाट बिधुत तानेर अन्तिम चरणमा पुगेको छ र मोबाईल समेत चलाउन आटेको छ । अनि केरुङ सहरमा टाउन प्लानिङ हुदै पिच बन्दै छ , यता रसुवा जिल्ला भने डेढ कि मी को पिचमा मख्ख र सिमित छ ।
“A friend who is far away is sometimes much nearer than one who is at hand. Is not the mountain far more awe-inspiring and more clearly visible to one passing through the valley than to those who inhabit the mountain?” [Kahlil Gibran]
Tuesday, July 10, 2007
ब्यापार रोकेको पहिरो हेर्दै ।
२ युवानको क्यान पेप्सी अर्थात रु १८ मा केरुङमा पाइने यो चिनिया सामान अहिले रसुवागढीमा रु ३० नेपाली पर्छ। लगभग केरुङबाट एक घण्टा गाडीमा लाग्ने ( गाडी रिजर्व मात्र चल्ने र रु १५०० नेपाली प्रति ट्रिप) रसुवागढीमा हाल एक मात्र पसल भएर पनि महङो परेको हुनसक्छ । यदि केरुङ बाट ल्यासाको ८०० कि मी को सडकलाई प्रयोग गरेर यो नाकालाई प्रयोग गरिन्छ भनेर यि तिबेतियनले यो दोकान खोलेको पनि २ बर्ष भैइसकेछ । तर उनि पनि आशाबादी नै छन।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
I think landslide is the biggest obstacle for the development of Rasuwa. There is landslide in every hill stations, which seperates people, village, trade and everything. Bloody landslide has madeour life more painful. People are facing death is every single step........
Post a Comment