रसियामा प्राविधिक बिषयमा स्नात्तकोत्तर गरेका एक अग्रजले तिहार अघिको एकदिन रसुवामा पहिलोपटक स्याफ्रुबेसी टेक्नेबित्तिकै भनेका थिए- मलाई रसुवा र रोल्पामा केही समानता लाग्यो । जस्तो पुग्ने बाटोको कठिनाई, त्यहाको डाडाकाडाको स्वरुप र उहाको तुलना थियो वरीपरिका हिमालको छेकाई जुन लिवाङ र स्याफ्रुबेसीसँग मिल्थ्यो ।
बिकास, शिक्षा र स्वास्थ्यले पनि समान भएको मैले कल्पना गरे । म त रोल्पा पुगेको छैन् , तर किन किन अब कुनै मौका मिल्यो भने जाउला रोल्पा- किन भने मलाई गोसाईकुण्ड जस्तै च्छो रोल्पा ताल को समानता अवलोकन गर्ने मन लाग्यो ( दुवै म पुगेको छैन )।अनि गुगलमा खोजियो रोल्पाको तस्बिर ( सँगै रहेका २ तस्बिरहरु) जसले पनि सम्झाईरह्यो कि दुवैको आकास त्यति फराकिलो छैन्, किनभने पहाडहरु त्यहा वरिपरि उभिएका छन् ।
सुन्दर लाङ्टाङ् हिमाल चुम्ने सपनाको साथमा झन्डै ४००० मीटरको उचाईमा पुगेका शरदले 'हिउभन्दा चिसो ' भन्ने डेनी डेन्जोम्पाको गीतलाई बिर्साउदै ध्यानमग्न मुद्रामा मग्न रहे, ओशो तपोबन सम्झदै हो कि!
ति शरद चिराग नेपाल समाचारपत्र दैनिकको डेस्कका अक्षरसँग खेल्न छोडेर हिउमा लडीबुडी गर्न दशै लगत्तै केन्जिङ् उपत्यका पुगेछन् । यो पर्यटकिय मौसममा आन्तरिक पर्यटक भएर २-४ साथी लिएर २-४ हजार खर्चेर राजधानीबाट १ हप्ताको फुर्सद निकालेर लाङ्टाङ् पदयात्रामा भौतारिनु आफैमा आनन्द हो नै !
के तपाई पनि हातैले हिमाल छुनको लागि अर्को बसन्त रितुको पर्खाईमा त हुनुहुन्न? 
